Pride Amsterdam

Boris Dittrich

”BOEGBEELD VAN LHBT+ STRIJD”

Foto: © Jan van Breda Photography 2020

Interview: Paul Hofman 

Politiek en mensenrechten liggen hem na aan het hart. Midden van de jaren negentig wordt Boris Dittrich (65) D66-Tweede Kamerlid. Als openlijk homoseksueel wordt hij een bekend boegbeeld van de strijd voor gelijke rechten van LHBT+-ers. Dit jaar is hij ambassadeur van Pride Amsterdam. “We moeten nog heel wat moeten overwinnen voor gelijke rechten en gelijke kansen.”

Sinds een jaar is Boris terug in de politiek. In 2006 zwaait hij af als fractievoorzitter van de links liberale D66 om Directeur Minderheden van mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch te worden. Een functie die hij met verve vervult. Toch kan hij de politiek niet loslaten. Een jaar geleden wordt hij Eerste Kamerlid voor zijn partij D66. Boris schrijft ook boeken. Zijn nieuwe roman Terug naar Tarvod is eind mei verschenen.

 In zijn spaarzame vrije tijd en tijdens reizen schrijft Boris misdaadboeken. Het zijn vaak thrillers waarin LHBT+-ers geen bezienswaardigheid zijn, maar detectives die moorden oplossen.

ASIEL
Toen hij gevraagd werd ambassadeur van Pride Amsterdam 2020 te worden, reageerde Boris verheugd. “Ik ben blij dat ik ambassadeur ben van de hele Pride Week, want ik sta voor inclusiviteit en medemenselijkheid. Mensen die hun land moeten ontvluchten vanwege ernstige bedreigingen en maatschappelijke achterstand en discriminatie hebben het recht om elders asiel aan te vragen en in veiligheid een nieuw leven op te bouwen.”

Van dichtbij maakte hij mee hoe het is om asielzoeker te zijn. “Mijn vader was zelf zijn land ontvlucht. Uit eigen ervaring weet ik hoe belangrijk het is dat Nederland zijn grenzen niet hermetisch dichtgooit, maar open blijft staan voor hen die die veiligheid in Nederland hard nodig hebben.”

VEELKLEURIGHEID
Het ambassadeurschap betekent veel voor hem. “Onze gemeenschap is veelkleurig en divers. Als witte man maak ik daar onderdeel van uit. Als ambassadeur wil ik met name mensen buiten onze gemeenschap bereiken en laten zien dat we nog heel wat moeten overwinnen om van gelijke rechten en gelijke kansen te kunnen spreken.”

Zijn boodschap? “Allereerst wil ik me niet in het hokje van witte cis-man, homo laten stoppen. Ik ben er ook voor anderen uit de communityen daarbuiten. Mijn boodschap is dat we als gemeenschap ook solidair moeten zijn met anderen die gediscrimineerd worden om wie ze zijn.” Aan wie denk je dan? “Mensen met een lichamelijke of psychische beperking, mensen met een migratie-achtergrond en vrouwen bijvoorbeeld.” We moeten niet alleen op onszelf gericht zijn.” Dan: “Navelstaren brengt ons niet verder en onderlinge verdeeldheid al helemaal niet.”

GEEN FEESTBEEST
Hij heeft al een idee hoe hij zijn ambassadeurschap gaat invullen. “Ik wil zichtbaar zijn door met name actief deel te nemen aan het negendaagse programma tussen de Pride Walk en de Botenparade.” Boris barst van de ideeën. “Denk bijvoorbeeld ook aan het organiseren van bijeenkomsten waar we praten over het slechte van conversietherapie (gebedsgenezing van seksuele oriëntatie of gender identiteit) en andere schendingen van mensenrechten.” Niet verwonderlijk ook dat hij als schrijver een literaire avond met LHBT+-schrijvers wil organiseren. “Er is zoveel meer dan alleen feesten. Ik ben nu eenmaal geen feestbeest, daar hebben ze mij niet voor nodig.”

PIJNLIJK
Boris heeft in zijn leven talloze Prides meegemaakt, vertelt hij. “De Pride die heel veel indruk op mij heeft gemaakt was die in Moskou in 2007. Ik was er als waarnemer van Human Rights Watch en wist natuurlijk dat de Russische autoriteiten niets moeten hebben van homoseksualiteit. Ik stond er middenin toen religieuze groepen de LHBT+-ers in elkaar begonnen te meppen en omaatjes met mandjes met eieren kwamen aanlopen. Anderen begonnen met die eieren naar ons te gooien. De politie stond erbij en keek ernaar. Die haat en die onverschilligheid van de politie waren echt pijnlijk om mee te maken. Dan besef je hoe goed we het in Nederland hebben.”

Trots is hij op het Pride-thema dit jaar. “Take Pride in Us betekent voor mij persoonlijk dat anderen blij met ons mogen zijn. Ik hoop dat ze voorbij de hokjes van LHBT+ willen kijken en ons als volwaardige mensen zien die belangrijk zijn voor de samenleving en dat onze seksuele oriëntatie of gender identiteit maar een facet van mens-zijn is…”

Critici zeggen dat de Pride niet meer nodig is. Hun argument? Alles zou al bereikt zijn. Maar niets is minder waar, zegt Boris. “We zijn er nog lang niet.”

Pride ambassadeur sinds 2021.