Robin Lemònt

”IK STA VOOR ALLE LHBT-JONGEREN”

Interview: Paul Hofman 

Youth Pride ambassadeur Robin Lemònt aan het woord: ‘Positiviteit is zó belangrijk’

Dit jaar is hen uitgeroepen tot Youth Pride ambassadeur van de komende Pride. Een functie die de geboren en getogen Amsterdamse op het lijf is geschreven. In 2019 had Robin (22) al de brandende ambitie die rol te gaan vervullen maar werd het toen niet. Onlangs sleepte Robin (as known as Mando Sitabi) de prestigieuze titel alsnog in de wacht. ‘Ik wil graag meer Aziatische queer mensen in de media zien’.

Enthousiast komt de nieuwbakken jeugdambassadeur me tegemoet lopen. Lachend: ‘Ik heb echt een verhaal te vertellen.’ En daarmee is niets teveel gezegd. Over hun jeugd vertelt hen: ‘Ik ben hier geboren. Toen ik vijf was overleed mijn moeder.’ Het was een traumatische gebeurtenis. Hun oudste zus ontfermde over hun en kreeg de voogdij. ‘We schelen elf jaar maar hebben een grote warme band opgebouwd.’ Op de zater- en zondagen heeft hen ‘weekend’ pleegouders.  Zelf omschrijft hen zichzelf als non-binair. Robin benadrukt dat hun gender niet past daarom binnen de binaire gendercategorieën man of vrouw. Uitdrukkelijk zegt Robin of ik de voornaamwoorden hen en hun wil gebruiken. ‘Ik ben namelijk geen man en ook geen vrouw.’ 

Podium
Na de lagere school gaat Robin naar de HAVO. Hen zal die echter niet afmaken. Over die schoolperiode: ‘Ik was heel depressief geworden van school. Robin treedt regelmatig op als drag performer. Robin Lemònt is hun naam als drag artiest. Een naam die niet zomaar gekozen is, glimlacht hen. ‘Robin is een niet typisch mannelijke of vrouwelijke naam, genderneutraal eigenlijk. En ik houd waanzinnig van de kleur geel, vandaar dus Lemònt’, legt hen uit. ‘Het refereert aan citroen en limoen, beetje zuur maar wel heel fris.’ ‘Als drag personage blijf ik eigenlijk best wel dicht bij mezelf: ‘Maar wel zelfverzekerder.’ 

Nadat hen is gestopt met hun middelbare school gaat Robin werken. Al snel begint hen als manusje-van-alles in de Amsterdamse discotheek Exit. ‘Ik kende de zaak al omdat ik er vaak kwam als ik uitging.’ Inmiddels werkt hen er sinds twee jaar. Hen is enorm blij dat de covid-maatregelen voor de horeca versoepeld worden. ‘Heerlijk om weer aan het werk te zijn. Ik merk wel dat er veel minder toeristen in de stad zijn. Maar met de mensen die nu komen word je heel close. Ik heb de mensen tijdens de horeca-sluiting gemist.’

Ups & downs
Hen blijkt een spraakwaterval te zijn die tussen hun serieuze opmerkingen regelmatig onderbreekt met een schaterlach. Letterlijk op avond voordat de aanmeldingstermijn voor een nieuwe ambassadeur verloopt, besluit hen nogmaals een poging te wagen de titel te krijgen. ‘Ik was echt heel onzeker. Maar toch voelde ik dat er klaar voor was. En ik ging ervoor.’ Nu met succes. Hoe was hun reactie toen hen hoorde dat hen jeugdambassadeur werd? ‘Voor mij was het wow-effect. Een emotioneel moment ook. Ik was superblij. Tegelijkertijd een stukje erkenning voor wat ik gedaan had tot nu toe.’ Hen valt even stil: ‘Ik heb veel strubbelingen in mijn leven gekend. Diepe dalen en grote hoogten. Ik had zoiets van: ik heb het gehaald.’ 

Robin kwam uit de kast toen hen twaalf was. Relatief jong, zeg ik. ‘Ik voelde het van jongs af aan al.’ Hun zuster en vrienden wisten het eerder dan henzelf, zegt hen. Terugkijkend: ‘Mijn coming-out ging makkelijk. Iedereen accepteerde het volledig.’ Behalve een aantal mensen op school, zegt hen zachtjes. 

Racisme en homofobie
Regelmatig krijgt Robin te maken met racistische en homofobe opmerkingen. Het staat hen nog helder op het netvlies. Het raakte hen diep. ‘Ik was zo kwetsbaar. Omdat ik een kleurtje heb en ‘als transgender toch anders ben dan anderen werd ik een mikpunt. Toch probeerde ik me er niets van aan te trekken. Wel belandde ik in een depressie.’ Robin houdt de school daarna snel voor gezien. Hen besluit hun er niet onder te laten krijgen en wordt actief in de GSA-raad (gender sexual alliance) van hun school en bij het Amsterdamse COC.  Hun ogen stralen als hen erover vertelt. Het activistische zit in hun genen als Robin opmerkt dat het belangrijk is dat praten over anders-zijn meer aandacht in schoollessen moet krijgen. ‘Met één uurtje in het hele schooljaar red je het niet. Je kunt niet vroeg genoeg beginnen, daar ben ik stellig van overtuigd.’

Haat
Hen benadrukt: ‘Ik heb Aziatisch bloed in me. Ik weet wat het is als je te maken krijgt met Asian hate. Dat is een onderwerp waar Robin tijdens hun ambassadeurschap de focus op wil leggen. Strijdbaar: ‘Ook zie ik niet genoeg queer Aziatische mensen in de media.’

Die bagage van discriminatie neemt hen als ambassadeur mee. ‘Ik ga me inzetten voor alle lhbti-jongeren. Ik heb zelf ervaren hoe het is om afgewezen te worden. Ik vind dat iedereen er mag zijn. We moeten het in ons leven samendoen.’ Hun boodschap is niet mis te verstaan: ‘Zijn zoals je bent, gezien mogen worden en het leven vieren.’ Tot slot: ‘We’re one family’. Met hun charme, vrolijkheid en serieuze boodschap kan Robin als jeugdambassadeur het verschil maken.

Pride ambassadeur sinds 2021