Serdar Manavoglu

Photography: Noah Valentyn
Styling & MUAH: Sjoerd Willemsen
Interview: Paul Hofman

Serdar Manavoglu (41) is het gezicht van Pink Istanbul die dit jaar zijn tiende editie kent. Vanuit zijn vak kent hij de Amsterdamse muziek-, dans-, kunst- en gayscene als geen ander. Pride Amsterdam is trots dat hij een van de ambassadeurs is.

Hoewel zijn naam anders doet vermoeden, is Serdar geboren en getogen Amsterdammer. Afgestudeerd als politicoloog, belandde hij vrij onverwachts bij poptempel Paradiso. Als programmeur stond hij tien jaar geleden aan de wieg van Pink Istanboel en later van de spraakmakende Turkse boot.

Acht jaar geleden richtte hij in Istanboel een Nederlandse versie op. een Beide zijn een doorslaand succes. “Door mensen een podium te bieden en verhalen te delen, wil ik wil bruggen slaan.”

Serdar was verrast toen hij voor het ambassadeurschap werd gevraagd. “Ik heb er wel even over na moeten denken want het is niet zomaar een job. Het houdt veel in. Tegelijkertijd dacht ik: wie ben ik dat ik dit doen mag?” Hij pakte de handschoen op. “Er is nog veel te doen op het gebied van LHBTi-ers. De emancipatie van etnische groepen en juist ook moslim-homo’s daarin, staat hoog op mijn prioriteitenlijstje. Ik vind dat ze zichtbaarder moeten worden.”

Veel Turken en Nederlanders vinden dat Turkse homo’s hun identiteit maar moeten opgeven als ze uit de kast komen. Uitingen van identiteit en cultuur worden je opgelegd of juist geclaimd door en voor homoseksuelen. Maar dat werkt helemaal niet. Het is een onmogelijke keuze. Want hoe kun je kiezen tussen het opgeven van je etnische identiteit en inruilen voor je seksuele identiteit?”

Tijdens de Pride gaat hij zo veel mogelijk activiteiten en mensen bezoeken en met ze praten. “Voor mij staat het verbinden van mensen op klein niveau centraal. Dat werkt volgens mij het beste.” Dat hij zelf als rolmodel wordt gezien, maakt hem verlegen.

Zelf heeft hij nooit te maken gehad met anti-homo geweld. “Ik heb geluk gehad.” Dat het in zowel Nederland als Turkije toeneemt baart hem grote zorgen. “De verharding en polarisatie en de geldingsdrang van mensen voelt bedreigend. Toch vind ik dat je met elkaar in gesprek moet blijven. Dan is de helft al gewonnen.”