Pride Amsterdam

Geschiedenis

Een jaar na de Stonewall-rellen werd in New York ter nagedachtenis de eerste Pride Parade ter wereld gehouden. De rellen vonden plaats eind juni 1969 in de wijk Greenwich Village in New York bij de ontruiming van de homobar The Stonewall Inn door de Metropolitan Police. Na jaren van treiterijen en geweldplegingen door de politie besloot het bezoekende publiek in opstand te komen en terug te vechten.

In tegenstelling tot wat velen denken waren het kansarme transvrouwen met Afro- en Latijns-Amerikaanse roots die de rellen begonnen en werden zij daarbij voornamelijk gesteund door feminiene homomannen en butch lesbiennes. De rellen vormen een scheidslijn in de geschiedenis van de LHBT-beweging en waren wereldwijd een startschot voor holebi-demonstraties.

Crosses

Pride In Nederland

Zeven jaar na de Stonewall-rellen vond in Nederland de eerste grote demonstratie plaats, georganiseerd door de Internationale Lesbische Alliantie. Dit werd een jaarlijks evenement dat sinds 1979 Roze Zaterdag heet en elk jaar in een andere stad plaatsvindt. In tegenstelling tot Roze Zaterdag is Amsterdam Pride, zoals het evenement van 1996 tot 2006 heette, niet ontstaan als demonstratie of protestmars.

Amsterdam Pride was een feest, georganiseerd door homohoreca-ondernemers verenigd in GBA, om Amsterdam als homo-uitgaansstad te promoten en de vrijheid en diversiteit van onze stad te vieren (wat nog steeds verankerd zit in het DNA van ons festival). “Het was een cadeautje van de gay ondernemers aan de stad”, zegt GBA woordvoerder Siep de Haan.

Vele jaren later is er emancipatoire inhoud aan de Pride toegevoegd en is het festival uitgegroeid van een evenement van een dag naar een internationaal bekend LHBT-festival dat de diversiteit van de LHBT-gemeenschap tot uitdrukking brengt met sport, kunst en cultuur, roze kerkdiensten, manifestaties in diverse Amsterdamse stadsdelen en Lesbian, Senior en Trans Pride. Vanwege die ontwikkeling ontving de Pride in 2014 de Bob Angelo Penning van het COC.

Bekijk ook eens: Pride Amsterdam – Van jaar tot jaar.

Sinds het drama tijdens de Love Parade in Duisburg (2010) zijn de veiligheids- en crowdmanagement kosten meer dan verviervoudigd terwijl het aantal schouders om die lasten te dragen meer dan gehalveerd zijn.  Daardoor is het niet meer mogelijk om alle kosten nog enkel op de LHBT ondernemers hun schouders te laten rusten en te verwachten dat de Pride nog steeds een cadeautje van hen aan de stad is.

Tegelijkertijd zitten we in een fase waarin homo-activisme zich niet meer op de politiek hoeft te richten maar vooral op werkgevers en sportbonden. Dit gebeurt veelal van binnenuit en het resultaat daarvan zien we de laatste jaren meevaren in de botenparade. De trotse roze werknemersverenigingen van multinationals. We zijn hen niet alleen dankbaar omdat zij met hun brede schouders de Pride nog mogelijk maken, maar vooral omdat zij daarmee bijdragen aan de “sociale norm” dat het normaal is om discriminatie van LHBT’s af te keuren.